کد مطلب:5522 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133
گام 1
پیامبرصلی الله علیه وآله برای ایجاد یك مركز و پایگاه اجتماعی و مذهبی كه امور مسلمین و محل تجمّع مسلمانان و محل حلّ و فصل قضایا و رخدادهای آنی و فوری باشد، با خرید زمینی در مدینه، به مبلغ ده دینار و بنای مسجد نخستین اقدام را انجام داد تا این مسجد، مركز آموزش و پرورش مسلمانان و جایگاه تجمّع آنان، هنگام نماز جمعه و جماعت باشد.
ایشان آن زمین را - كه روز نخست شتر ایشان در آن جا بر زمین خوابیده بود، و متعلّق به دو یتیم به نام های سهل و سُهیل، پسران عمرو بود از معاذ بن عَفراء كه سرپرست آنان بود - خریداری كرد و به كمك مسلمانان در آن جا، مسجدی را بنا نمود. آن مسجد، به مسجد النبی صلی الله علیه وآله نام گذاری گردید [1] 23).
رسول خداصلی الله علیه وآله در ساخت این بنا از همه مسلمانان كمك گرفت و بذر هم دمی و وفاق را در این مشاركت كاشت. آن حضرت صلی الله علیه وآله با همكاری در ساخت مسجد، سبب تشویق آنان شد؛ به گونه ای كه مهاجران و انصار در موقع ساخت مسجد، این سرود را زمزمه می كردند:
«لا عیش الاّ عیش الآخرة، اللهمّ ارحم الأنصار و المهاجره».
رسول خداصلی الله علیه وآله نیز چنین فرمود:
«لا عیش الاّ عیش الآخره اللهمّ ارحم المهاجرین و الأنصار» [2] ؛ یعنی زندگی ای جز زندگی آخرت نیست، خدایا! مهاجران و انصار را رحمت كن.
به گفته ابن اسحاق، پیامبرصلی الله علیه وآله از ربیع الاول هجرت، تا ماه صفر سال بعد، در مدینه اقامت فرمود تا مسجد و خانه هایش ساخته شد و انصار، به جز طوایف خطمه، واقف، وائل و امیّه كه بر شرك خود باقی ماندند و بعد از بدر، احد و خندق، به دین اسلام درآمدند [3] ، همگی به دین اسلام درآمدند.
ایشان آن زمین را - كه روز نخست شتر ایشان در آن جا بر زمین خوابیده بود، و متعلّق به دو یتیم به نام های سهل و سُهیل، پسران عمرو بود از معاذ بن عَفراء كه سرپرست آنان بود - خریداری كرد و به كمك مسلمانان در آن جا، مسجدی را بنا نمود. آن مسجد، به مسجد النبی صلی الله علیه وآله نام گذاری گردید [1] 23).
رسول خداصلی الله علیه وآله در ساخت این بنا از همه مسلمانان كمك گرفت و بذر هم دمی و وفاق را در این مشاركت كاشت. آن حضرت صلی الله علیه وآله با همكاری در ساخت مسجد، سبب تشویق آنان شد؛ به گونه ای كه مهاجران و انصار در موقع ساخت مسجد، این سرود را زمزمه می كردند:
«لا عیش الاّ عیش الآخرة، اللهمّ ارحم الأنصار و المهاجره».
رسول خداصلی الله علیه وآله نیز چنین فرمود:
«لا عیش الاّ عیش الآخره اللهمّ ارحم المهاجرین و الأنصار» [2] ؛ یعنی زندگی ای جز زندگی آخرت نیست، خدایا! مهاجران و انصار را رحمت كن.
به گفته ابن اسحاق، پیامبرصلی الله علیه وآله از ربیع الاول هجرت، تا ماه صفر سال بعد، در مدینه اقامت فرمود تا مسجد و خانه هایش ساخته شد و انصار، به جز طوایف خطمه، واقف، وائل و امیّه كه بر شرك خود باقی ماندند و بعد از بدر، احد و خندق، به دین اسلام درآمدند [3] ، همگی به دین اسلام درآمدند.
[1] حجره مسكوني پيامبر پس از تكميل مسجد، در كنار آن (در سمت شرقي) دو حجره جهت سكونت پيامبر و همسرانش ساخته شد: حجره اي براي سوده و حجره اي براي عائشه. پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله اين دو را پس از درگذشت حضرت خديجه عليها السلام تزويج كرده بود. پس از آماده شدن حجره كه بسيار ساده و محقّر و با مصالح ابتدايي ساخته شده بود، حضرت از خانه ابو ايوب به آن جا منتقل شد. حجره پيامبرصلي الله عليه وآله به ديوار شرقي مسجد متصل بود و دري از آن قسمت به مسجد باز مي شد و از ديگري به بيرون راه داشت.در زمان خلافت وليد بن عبدالملك كه به دستور وي مسجد النبي صلي الله عليه وآله توسعه يافت، عمر بن عبدالعزيز حاكم مدينه در توسعه مسجد، حجره هاي همسران پيامبر را خراب كرده جزء مسجد قرار داد. اما اطراف حجره عائشه را كه قبر مطهر حضرت در آن قرار داشت، با ديواري از فضاي عموم مسجد جدا كرد. طي ادوار بعدي توسط برخي از خلفا و سلاطين، مسجد نبوي توسعه يافت كه بيش ترين توسعه در زمان ما، در دوران حكومت خاندان سعودي در عربستان صورت گرفته است. در موقعيت كنوني مسجد، قبر مطهر پيامبر (و نيز ابوبكر و عمر) و همچنين حجره حضرت فاطمه كه ضريح قديمي و آهني مشبك آن را احاطه كرده در داخل مسجد و در چند متري ديوار شرقي مسجد قرار دارد. پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله تا آخرين روز از حيات بابركتش، هم چنان در آن حجره ها سكونت داشت و سرانجام در حجره عائشه رحلت نمود و در همان جا به خاك سپرده شد.
[2] سيره ابن هشام، ج2، ص116.
[3] تاريخ پيامبر اسلام، محمّد ابراهيم آيتي، ص233.